Wat is orthopedie?

Orthopedie komt van de oude-Griekse woorden orthos wat recht betekend en paedos wat kind betekend. Deze naam komt oorspronkelijk van het recht laten groeien van kinderen. Vroeger ging het alleen om kinderen, maar tegenwoordig is dat nog maar een subspecialisme van de orthopedie. Orthopedie is een van de oudste onderdelen van de geneeskunde, waarvan al in geschriften van ver voor onze jaartelling melding wordt gemaakt. Een orthopedisch chirurgie behandelt alles wat te maken heeft met aandoeningen die uitgaan van het steun- en bewegingsapparaat. Dat zijn dus de botten, de gewrichten, de spieren, pezen en banden.

Orthopedische problemen werden al door de oude Egyptenaren behandeld. Het begon met simpele hulpmiddelen als krukken en spalken, maar werd steeds verder uitgebreid met soms zeer ingewikkelde apparaten.

In de tweede helft van de 19e eeuw werden er belangrijke ontdekkingen gedaan, zoals de narcose, het gipsverband, cardol als ontsmettingsmiddel en ook de röntgenstralen. Ook werd in deze periode de fysiotherapie geïntroduceerd. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de orthopedische chirurgie in een stroomversnelling, met name de bloedtransfusie en de toediening van antibiotica hebben de orthopedie flink vooruit geholpen. Door de technische vooruitgang is er ook steeds meer mogelijk geworden op diagnostisch, operatief en materiaalgebied.

Tot het terrein van de orthopedisch chirurg  behoren:

Aangeboren afwijkingen aan het steun- en bewegingsapparaat.

-          Fracturen van gewrichten en botten.

-          Standafwijkingen van gewrichten en lange pijpbeenderen.

-          Gewrichtsafwijkingen en slijtage.

De behandeling kan conservatief zijn of operatief.

Het aanpassen van prothesen en orthesen wordt gedaan door een orthopedisch technicus, op verzoek van een orthopedisch chirurg of een revalidatie arts.